شرفنامه

     ايران زمين در طول تاريخ كهن خود همواره مهد اديبان، حكيمان، عارفان و شاعران بلند آوازه و گرانقدر بوده و تمدن آريايي چه در دوران عظمت و شكوه و چه در دوران افول و ورشكستگي فرهنگي، سياسي و اجتماعي هرگز از وجود اين نوابغ بي­ بهره نمانده است. اگرچه دوران ظهور و بالندگي هر يك در شرايطي كاملا متفاوت از سايرين رخ داده است ولي پايبندي به مرام و مسلك و شيوه تامل در زندگي و به تبع آن رويكرد سياسي و اجتماعي، در مورد اغلب بزرگان سازگاري چنداني با روزگار عام مردم و افق پيش روي جامعه نداشته و اگرچه نام سرسپردگي تنها با زندگي تعداد اندكي از ايشان مناسبت دارد ولي بيشتر نوابغ و بزرگان ادب اين وادي يا مصلحت انديش بوده و يا قدر قلم خويش را بيش از پرداختن به امور مردم عادي پنداشته و سلوك در باريكه زندگي روزمره اجتماع همدوره خود را اتلاف وقت دانسته­اند. بويژه كه بسياري از بزرگان، يد طولايي در نگارش مجلدهاي متعدد داشته و چه بسا روزانه از خدا عمر طولاني­تر براي افزودن بر مقدار نوشته­ هاي خويش طلب مي­نموده­ اند. مرداني نيز كه به دليل داشتن دغدغة روزگار خويش جان خود را فدا كرده­ اند بسيار كمتر از ديگران در داخل و خارج از مرزهاي ايران ياد شده و مي­شوند. اين دفترچه نه بر آن است تا تاريخ ادب سياسي ايران را مورد نقد و بررسي قرار دهد ،چراكه نگارندة آن فاقد چنين دانايي و توانايي است، و نه قصد قدم گذاردن در راه بزرگان ادب و حكمت اين سرزمين را دارد چرا كه اين كار بسيار فراتر از عهده نگارنده است. هدف تنها بيان ملالتهاي ناشي از تفكر در حال و روز جامعه و اندوه بي­پايان از نگريستن بر سير قهقرايي اين ديار كهن در قالبي منظوم بود و بس كه جسارت خدشه بر دفتر ادب نمودن را با قلمي نارسا و فكري نابسنده به جواني داد كه پس از مطالعة چندي در فلسفه، مذهب و اخلاق و سپس انديشه در لايه­ هاي اعتقادي و فرهنگي جامعه جز سرخوردگي و تاسف از اوضاع و احوال حاكم بر ايران بهرة چنداني نبرده بود. افسوس كه در آغاز اين راه، مشكلات خاص روزمرگي و معضلات و درگيري­هاي پي­ درپي زندگي به سرعت اين تب حاد را به سردي كشاند ولي پس از گذشت دو سال و اندي و بويژه درپي شهادت مظلومانه جوانان بسيار در فتنه­ گري­هاي اخير، نگارنده كمترين وظيفه و كوچكترين تعهد خود را ترغيب بزرگان به پرداختن متهورانه­ تر و بي­ پيرايه­ تر به مصائب و مشكلات جامعه مي­ديد لذا اشتياق به برداشتن قدمي كوچك در اين راه بر خجلت نارسايي و ناپختگي قلم فايق آمد. اگر اين كوشش از قلمي كوچك با كمترين ذوق و استعداد ادبي، جسارت بروز و خودنمايي مي­يابد قطعا بزرگان ادب و حكمت و پيشوايان نظامهاي فكري جاري در متن جامعه نيز ياراي بيان حقايق و رسوا نمودن شيادان تقدس يافته را خواهند داشت.

اين دفترچه نام شرفنامه به خود گرفته تا دست كم تمريني براي اعاده حيثيت نگارنده و افرادي با انديشة مشابه وي باشد. تعداد اندكي از منظومات پايان يافته در اين دفترچه گنجانيده شده و اميد است چنانچه عمري باقي باشد و حرفي براي گفتن موجود، شرفنامه­ هاي آتي نيز ايجاد شوند.